در 3 ژانویه 2002، تلسکوپ فضایی هابل ناسا و تیم آژانس فضایی اروپا تصویری از یک ابر تاریک درخشان و عجیب را منتشر کردند که به عنوان یک گلوله شناخته می شود.

در مقابل درخشش قرمز گاز هیدروژن و ستارگان درخشان، این گلبول‌ها در برابر ستاره‌های درخشان مجاور در منطقه شلوغ ستاره‌ساز، IC 2944 قرار دارند.

سحابی IC 2944 پر از گاز و غبار است و توسط یک خوشه شل از ستاره های پرجرم روشن و گرم می شود. این ستارگان بسیار داغتر و پرجرمتر از خورشید ما هستند.

تصویری از انتشار هیدروژن که به وضوح خطوط کلی میدان های تاریک را نشان می دهد در فوریه 1999 توسط تلسکوپ فضایی هابل (WFPC2) گرفته شد. تصاویر دیگری که به تعیین رنگ واقعی ستارگان در این زمینه کمک کردند توسط تیم میراث هابل در فوریه 2001 گرفته شد. نتیجه ترکیبی یک تصویر چهار رنگ از فیلترهای قرمز، سبز، آبی و H-alpha است.

ستاره شناس دیوید تاکری برای اولین بار در سال 1950 این گلبول ها را مشاهده کرد. اما ستاره شناسان هنوز اطلاعات کمی در مورد منشاء و ماهیت آنها دارند. با این حال، به دلیل وجود گاز هیدروژن، آنها معمولاً با مناطق تشکیل ستاره مرتبط هستند.

به لطف وضوح بالای ارائه شده توسط تلسکوپ فضایی هابل، ستاره شناسان می توانند ساختار پیچیده این اجرام کروی را برای اولین بار مطالعه کنند.

سلول های خونی به شدت شکسته به نظر می رسند، گویی نیروهای داخلی در حال نابودی آنها هستند. هنگامی که ستاره شناسان رادیویی متوجه صدای خش خش ضعیف مولکول ها در داخل گلبول ها شدند، متوجه شدند که گلبول ها در واقع در حرکت ضربان دار ثابتی هستند و با سرعت مافوق صوت از کنار یکدیگر حرکت می کنند.

این پدیده ممکن است ناشی از تشعشعات فرابنفش قوی از ستارگان درخشان و پرجرم باشد که باعث گرم شدن گاز در ناحیه اطراف می شود و باعث انبساط و جریان آن در برابر گلبول ها و در نهایت نابودی آنها می شود.