در 1 ژانویه 1801، جوزپه پیاتزی، ستاره شناس ایتالیایی، سرس، اولین و بزرگترین سیارک منظومه شمسی را کشف کرد.

کشف سرس پس از کشف سیاره اورانوس در سال 1781 توسط سر ویلیام هرشل صورت گرفت. بعدها، یوهان اولبرز، ستاره شناس آلمانی، سیارات کوچک دیگری را کشف کرد که جامعه نجومی آنها را سیارک نامید.

جوزپه پیاتزی سرس را در حین جستجوی یک ستاره کشف کرد. او ابتدا فکر می کرد که یک دنباله دار را کشف کرده است، اما مطمئن نبود چه چیزی را باور کند. در پایان سال، او با کمک ستاره شناسان دیگر، شواهد کافی برای نامگذاری سیاره را جمع آوری کرد.

پیاتزی چگونه سرس را کشف کرد؟

پیاتزی در حین کار بر روی فهرستی از ستارگان در کاتالوگ خود، چیزی را کشف کرد که او آن را یک ستاره کوچک می نامید. موقعیت آن را اندازه گرفت و طبق عادت خود، شب بعد دوباره آن را مشاهده کرد و متوجه شد که حرکت کرده است.

در ابتدا او فکر کرد که یک خطای اندازه گیری وجود دارد، اما در 4 ژانویه او متقاعد شد که این یک جسم جدید، احتمالا یک دنباله دار است.

همانطور که در آن زمان مرسوم بود، پیاتزی در آن روز به مطبوعات هشدار داد. روزنامه های خارجی به سرعت خبر کشف دنباله دار را منتشر کردند. در 24 ژانویه، پس از مشاهده این ستاره جدید به مدت 14 شب، پیاتزی سرانجام تصمیم گرفت به دو ستاره شناس حرفه ای، یوهان الرت بود در برلین و بارنابا آریانی در میلان نامه بنویسد.

پیاتزی برای متعهد شدن به طبیعت ستاره جدید آماده نبود. اما در یکی از پاراگراف های نامه خود به صراحت اعلام کرد که معتقد است جسمی که مشاهده کرده ممکن است یک سیاره جدید باشد.

سیارک سرس

سرس تقریباً 4.6 سال زمینی طول می کشد تا به دور خورشید بچرخد. سرس در 415 میلیون کیلومتری خورشید قرار دارد و در مداری بین مریخ و مشتری به دور خورشید می چرخد.

در سال 1802، اجرام دیگری نیز در همین منطقه در حال چرخش بودند. سر ویلیام هرشل این اجرام را سیارک نامید، بنابراین سرس در سال 1802 به عنوان یک سیارک به جای یک سیاره شناخته شد.

سرس تا سال 2006 بزرگترین سیارک شناخته شده در کمربند سیارک ها بود. تا زمانی که اتحادیه بین المللی نجوم کلاس جدیدی از اجرام منظومه شمسی به نام سیارات کوتوله را ایجاد کرد، سرس کاملاً با این تعریف مطابقت دارد.

از آنجایی که سرس کروی است و ترکیب کمی متفاوت از همسایگان خود در کمربند دارد، اخترشناسان بر این باورند که این اجرام متفاوت از سایر اجرام در کمربند سیارکی شکل گرفته اند. اکنون اعتقاد بر این است که سرس 4.6 میلیارد سال پیش در زمان شکل گیری منظومه شمسی شکل گرفته است.

دانشمندان بر این باورند که سرس دارای یک هسته سنگی و یک کلاهک یخی است. برخی از دانشمندان نیز بر این باورند که حاوی لایه‌ای از آب مایع درون خود است. این امکان سرس را برای دانشمندانی که در جستجوی نشانه هایی از حیات فرازمینی هستند بسیار جذاب می کند.