در 12 آگوست 1977، اینترپرایز اولین سفر انفرادی خود را انجام داد. اینترپرایز معمولاً توسط یک شرکت هواپیمایی متعلق به ناسا به نام شاتل کریر (SCA) پرواز می کرد.
با جدا شدن فضاپیمای از SCA و فرود تحت کنترل فضانوردان، شاتل چهار پرواز رایگان دیگر انجام داد. این پروازهای آزمایشی ویژگیهای طراحی مدارگرد را از نظر توانایی پرواز تأیید میکنند و تحت چندین پیکربندی آیرودینامیکی و وزنی انجام میشوند.
سه پرواز اول با دم متصل به انتهای بدنه عقب هواپیما انجام شد که در هنگام جفت شدن با SCA باعث کاهش کشش و تلاطم شد. برای دو پرواز آخر، دم برداشته شد و موتورهای ماکت اصلی نصب شدند. در پنجمین و آخرین پرواز، مشکلات نوسانی ناشی از خلبان آشکار شد که باید قبل از اولین پرتاب مداری حل می شد.
از شرکت Enterprise، اولین نمونه عملیاتی شاتل ها، شاتل فضایی کلمبیا، ساخته شد. طراحی این شاتل با کلمبیا متفاوت بود و بدنه عقب آن فاسیا برای نصب غلاف ها نداشت.
همچنین تعداد زیادی زیرسیستم در آن نصب نشده است. از سلول های سوختی نیز برای تولید نیروی الکتریکی برای شاتل استفاده می شد، اما این نیرو برای پرواز فضایی کافی نبود.
Enterprise فقط برای آزمایش استفاده شد. اینترپرایز قبل از راهاندازی شاتلهای دیگر، آزمایشهای متعددی را انجام داد.
در نهایت این شاتل به موزه دریا، هوا و فضا منتقل و در معرض دید عموم قرار گرفت.
منبع: https://digiato.com/astronomy/enterprise-first-free-flight