بر اساس مطالعه جدیدی که توسط محققان دانشگاه تگزاس در ال پاسو انجام شده، تفاله قهوه ممکن است حاوی مولکول های مرموزی باشد که به پیشگیری از زوال عقل و سایر مشکلات سلامتی کمک می کند.

محققان نقاط کوانتومی کربن اسید کافئیک (CACQDs) را از قهوه آسیاب شده استخراج کردند که ممکن است از سلول های مغز در برابر حملات میکروبیولوژیکی محافظت کند. حملاتی که می تواند منجر به شکل گیری بیماری های عصبی از جمله بیماری آلزایمر شود.

با این حال، محققان خاطرنشان می کنند که مزایای تفاله قهوه در مبارزه با اختلالات عصبی ممکن است محدود باشد. شرایط ناشی از عواملی مانند چاقی، سن و قرار گرفتن در معرض سموم محیطی.

پتانسیل محافظت عصبی CACQDs

اختلالات نورودژنراتیو که میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌دهند، ناشی از تخریب تدریجی سلول‌های عصبی یا سلول‌های مغزی است. با پیشرفت این بیماری، توانایی فرد در انجام فعالیت های اساسی مانند حرکت و گفتار به تدریج ضعیف می شود. علاوه بر این، توانایی آنها در انجام وظایف پیچیده مانند کنترل مثانه و روده و توانایی های شناختی نیز ممکن است مختل شود.

بر اساس بیانیه رسمی، برخی از اختلالات در مراحل اولیه ممکن است ناشی از سبک زندگی یا عوامل محیطی مختلف باشد. این عوامل شامل افزایش سطح رادیکال های آزاد در مغز و مولکول های مضر مرتبط با بیماری های دیگر مانند سرطان، بیماری قلبی و ضعف بینایی است. تجمع قطعات پروتئینی که آمیلوئید را می سازند نیز می تواند پلاک هایی در مغز ایجاد کند که نشانه ای از پیشرفت بیماری آلزایمر است.

این جایی است که مطالعه جدید آغاز می شود. کافئیک اسید موجود در قهوه متعلق به خانواده ای از ترکیبات گیاهی است که به دلیل خواص آنتی اکسیدانی یا مبارزه با رادیکال های آزاد شناخته شده است. اسید کافئیک می تواند از سد خونی مغزی عبور کند و بر سلول های مغزی تأثیر بگذارد.

در نمونه های سلولی، محققان دریافتند که CACQD ها رادیکال های آزاد را از بین می برند یا مهار می کنند و از تجمع پروتئین های سازنده آمیلوئید جلوگیری می کنند. نکته مهم دیگر این است که CACQD ها هیچ اثر منفی روی سلول ها نداشتند.

اگر بتوان این مزیت را به درمان پیشگیرانه تبدیل کرد، می‌تواند بیماران را از نقطه اوج پیشرفت بیماری دور نگه دارد.

آزمایش اثربخشی قهوه آسیاب شده

این کشف امیدوارکننده، کاربردهای آینده CACQD ها را در محافظت عصبی منادی می‌دهد. محققان بر این باورند که در مراحل اولیه اختلالاتی مانند آلزایمر یا بیماری پارکینسون، یک داروی مبتنی بر CACQD ممکن است در کند ، پیشرفت بیماری مفید باشد.

ماهش نارایان یکی از نویسندگان این پژوهش گفت:

“درمان این اختلالات قبل از رسیدن به مرحله بالینی بسیار مهم است، زیرا در آن مرحله، ممکن است خیلی دیر شده باشد. هر گونه درمان فعلی که بتواند علائم پیشرفته بیماری عصبی را درمان کند، به سادگی از دسترس بیشتر افراد خارج است.” “هدف ما ارائه راه حلی است که می تواند “برای جلوگیری از اکثر این موارد با هزینه ای که بیماران می توانند کنترل کنند.”

در حالی که هنوز روزهای اولیه برای مطالعه است، تیم امیدوار است که تحقیقات بیشتر آزمایش‌های اولیه را تایید کند. شاید روزی چیزی به سادگی یک قرص CACQD بتواند یک سپر نامرئی از محافظت در برابر بیماری های عصبی غیر ژنتیکی برای مغز انسان فراهم کند.

نتایج کار محققان در مجله تحقیقات محیطی منتشر شد.