در دنیای کوانتومی قوانین متفاوتی نسبت به دنیای ما وجود دارد. اتفاقات عجیب و غریبی در این دنیا رخ می دهد. اکنون تیمی از فیزیکدانان از درهم تنیدگی کوانتومی برای شبیه سازی یک منحنی بسته زمان مانند یا خود سفر در زمان استفاده کرده اند.

طبق مقاله ای که در مجله Physical Review منتشر شده است، تیمی از فیزیکدانان آزمایشی نظری را با کمک درهم تنیدگی کوانتومی انجام دادند. این آزمایش صرفاً تئوری بود و البته هیچ ذره کوانتومی به گذشته بازنگشت. با این حال، به دلیل خواص عجیب ذرات کوانتومی، به نظر می رسد که برهمکنش های کوانتومی می تواند برای سفر در زمان موثر باشد.

شبیه سازی سفر در زمان با درهم تنیدگی کوانتومی

درهم تنیدگی کوانتومی نوعی برهمکنش بین دو یا چند ذره کوانتومی است. این بدان معنی است که دانستن خواص یک ذره درهم، صرف نظر از فاصله بین دو مولکول، اطلاعات مربوط به ذره دیگر را می توان به دست آورد. از آنجایی که این ذرات در سطح کوانتومی در هم پیچیده هستند، چیزهایی مانند فاصله فیزیکی هیچ تاثیری بر رابطه آنها ندارند. در حالی که فضا بسیار وسیع است، زمان نیز نسبی است، بنابراین تغییر در یک ذره کوانتومی روی زمین باعث تغییر در ذره ای نزدیک سیاهچاله ای در فاصله 10 میلیارد سال نوری از ما خواهد شد. این به معنای تغییر رفتار قبلی این ذره است.

تحقیقات اخیر قابلیت های منحنی های زمان بسته را بررسی می کند. این منحنی ها یک مسیر فرضی به گذشته هستند. استیون هاوکینگ در مقاله خود در سال 1992 اظهار داشت که قوانین فیزیک منحنی های زمان بسته را مجاز نمی دانند و بنابراین سفر در زمان غیرممکن است. محققان در مطالعه اخیر خود نوشتند: «با این حال، این منحنی ها را می توان به صورت احتمالی توسط مدارهای تله پورت کوانتومی شبیه سازی کرد.

آزمایش این محققان از دیدگاه فیزیک کلاسیک غیرممکن به نظر می رسد زیرا باید از پیکان زمان معمولی اطاعت کرد. با این حال، به نظر می رسد که درهم تنیدگی کوانتومی می تواند موقعیت هایی را ایجاد کند که در واقع شبیه سفر در زمان هستند.

البته هنوز هیچ ، نمی داند که آیا منحنی های زمان بسته واقعاً وجود دارند یا خیر. قوانین فیزیک همانطور که می شناسیم اجازه منحنی زمان بسته را می دهند، اما این قوانین ناقص هستند. صرف نظر از وجود این منحنی های واقعی، می توان از درهم تنیدگی برای شبیه سازی این منحنی ها استفاده کرد.