همه ماهی هایی که نمی توانیم ببینیم

مقصد این جایزه هنوز هدفمند نیست؟ پین می گوید خوراک دام.

این بهره‌برداری از گونه‌های مزوپلاژیک به تلاش زیادی برای ماهیگیری در جنوب غربی اقیانوس هند و جنوب اقیانوس اطلس نیاز دارد، از جمله استفاده از قایق‌های مجهز به هلیکوپتر و امکانات پردازش ماهی برای پشتیبانی از ناوگان قایق‌های ماهیگیری کوچک. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی – و یارانه های ماهیگیری آن – پویایی بخش ماهیگیری نیز سقوط کرد.

چهل سال بعد، علاقه به ماهیگیری مزوپلاژیک، به ویژه در کشورهای اروپای شمالی، پس از آنکه اکسپدیشن دور ناوبری مالاسپینا در سال 2010 برآورد تجدید نظر شده زیست توده مزوپلاژیک را ارائه کرد، احیا شد. این علاقه منشأ ابتکاراتی مانند پروژه MESO است که تلاش می‌کند به سوالات اقتصادی و بیولوژیکی ماهیگیری مزوپلژیک پاسخ دهد.

کار Runar Gjerp Solstad، محقق در Nofima، یک موسسه تحقیقاتی نروژی که در پروژه MESO همکاری کرد، نشان می دهد که بعید است که یک ماهی مزوپلژیک در بشقاب کسی قرار گیرد. کار سولستاد بر ارزیابی پتانسیل غذایی یکی از گونه های هدف، ماهی مروارید مولر، ماهی مزوپلاژیک متمرکز بود. برای کام انسان، نتایج امیدوارکننده نیست.

او گفت: «این طعم واقعاً بد است. “راه دیگری برای گفتن وجود ندارد.”

با این حال، همانطور که در مورد شیلات مزوپلاژیک اتحاد جماهیر شوروی سابق وجود داشت، بیشتر علاقه در استفاده از ماهی مزوپلاژیک به عنوان غذا برای حیوانات دیگر، مانند ماهی قزل آلا اقیانوس اطلس نهفته است. با توجه به اینکه انتظار می رود تقاضا برای غذاهای دریایی، به ویژه از طریق آبزی پروری تا سال 2050 دو برابر شود، برخی از دانشمندان و ماهیگیران می گویند احتمال بهره برداری از گونه های مزوپلاژیک وجود دارد، اما این برداشتی است که می تواند عواقب ناخواسته ای داشته باشد.

  ممنوعیت فروش اپل واچ در ایالات متحده به طور موقت به حالت تعلیق درآمد

بررسی ماهیگیری تجاری موجود نشان می دهد که این عواقب چقدر می تواند جدی باشد. در سال 2020، دانشمندان در مجله منتشر می کنند دانشمندان پیشرفت می کنند تخمین زده می‌شود که با حذف ماهی‌هایی که در غیر این صورت مدفوع می‌کردند و می‌میرند – راهی دیگر برای رسیدن کربن به اعماق اقیانوس‌ها – انسان‌ها به طور موثری از جدا شدن ۲۲ میلیون تن کربن جلوگیری کردند.

اما فراتر از ماهیگیری، بزرگترین تغییرات در منطقه مزوپلاژیک می تواند ناشی از تغییرات آب و هوایی باشد.

حدود 1.5 میلیون سال پیش، آب و هوای زمین حدود 4 درجه سانتیگراد بین دوره های یخبندان و دوره های ملایم تر در نوسان بود. تحقیقات دیرینه شناس کنستانتینا آگیادی نشان می دهد که این نوسانات سریع – حداقل در مقیاس زمانی زمین شناسی – در اوایل پلیستوسن میانی تأثیر قابل توجهی بر منطقه گرگ و میش داشته است.

آگیادی، محقق فوق دکتری در دانشگاه وین در اتریش، با مطالعه سنگ‌های سنگ گوش فانوس ماهیان در این دوره، دریافت که اندازه متوسط ​​ماهی‌های مزوپلاژیک با تغییر آب و هوا در حال گرم شدن بود، 35 درصد کاهش یافت. (آبی گرمتر متابولیسم ماهی ها را تسریع می کند و باعث بلوغ و توقف رشد آنها در اندازه های کوچکتر می شود.) آگیادی می گوید که این می تواند پیامدهایی برای پمپ کربن بیولوژیکی داشته باشد، زیرا ماهی های کوچکتر مسافت های دورتری را طی می کنند. کوتاه، که به معنای صادرات کربن کمتر به اقیانوس عمیق

منبع: https://www.wired.com/story/all-the-fish-we-cannot-see/