در 25 فوریه 1616، گالیله نظریه خود را مبنی بر چرخش زمین به دور خورشید رد کرد.

او با اکراه نظریه خود را به درخواست کاردینال بلارمین رها کرد. به گفته کاردینال بلارمین، گالیله مجبور بود این ایده نادرست را کاملاً کنار بگذارد و در صورت امتناع، او را به زندان بیاندازند.

بر اساس این حکم، او نظریه خود را رد کرد، اما می دانست که این حقایق واقعی حرکت زمین را تغییر نمی دهد.

نظریه پیشگام گالیله این بود که زمین هر 24 ساعت حول محور خود می چرخد ​​و هر 365 روز به دور خورشید می چرخد.

این نظریه ها با دیدگاه کتاب مقدس درباره زمین به عنوان مرکز جهان در تضاد بود. یکی از آیه های کتاب مقدس می گوید: «خدا زمین را بر پایه آن استوار کرد تا هرگز تکان نخورد.»

گالیله دوباره در سال 1633 توسط تفتیش عقاید روم مجبور به توبه شد. او برای جلوگیری از سوزاندن در آتش، از یافته های علمی خود صرف نظر کرد و هشت سال باقی مانده از زندگی خود را در حبس خانگی گذراند.

دو قرن طول کشید تا کلیسا عقاید او را بشناسد. کمیسیون بعداً اعلام کرد که قضات روحانی جلیل با حسن نیت عمل کرده اند. اما نظریات او رد شد زیرا نتوانستند ایمان را از کیهان شناسی باستان جدا کنند و نظریه های گالیله دیدگاه کتاب مقدس در مورد زمین به عنوان مرکز جهان را نقض می کرد.