شرکت عملیات مداری Astroscale جزئیات جدیدی در مورد رویکرد خود برای سوختگیری ماهوارهها در فضا، بخشی از پروژه ۲۵.۵ میلیون دلاری برای کاوش در این مفهوم با نیروی فضایی، فاش کرده است. راه حل آنها کمی شبیه یک کامیون AAA با سرعت 25000 مایل در ساعت است.
مفهوم نگهداری و تعمیر در مدار برای هر کسی که نمیخواهد سرمایهگذاری 100 میلیون دلاری را به معنای واقعی کلمه از بین ببرد جذاب است. بسیاری از ماهوارهها پس از سالها حضور در فضا کاملاً کاربردی هستند، اما به سادگی سوخت لازم برای ماندن ایمن در ارتفاع و مسیر تعیینشده خود را ندارند و در عوض باید اجازه خروج از مدار را داشته باشند.
شما میتوانست یک ماهواره 100 میلیون دلاری دیگر نصب کنید – یا شاید همانطور که شرکتهایی مانند Astroscale و OrbitFab پیشنهاد کردهاند، میتوانید یک دهم آن را برای رساندن گاز از سطح به مدار ژئوسنکرون هزینه کنید.
البته، بیشتر ماهوارهها برای سوختگیری طراحی نشدهاند، اما این موضوع میتواند به راحتی تغییر کند – اگرچه نحوه انجام این کار همچنان یک سوال باز است. Astroscale تابستان گذشته قراردادی با نیروی فضایی برای کشف این امکان در مدار به دست آورد و این شرکت به تازگی نحوه برنامه ریزی برای انجام این کار را منتشر کرده است.
Astroscale Prototype Servicer for Fueling یا APS-R یک ماهواره کوچک است (به طرز عجیبی “به اندازه یک پمپ بنزین”) که به GEO – حدود 300 کیلومتر بالاتر از سطح دریا – صعود می کند و سپس روی “مشتری آماده” فرود می آید. پورت سوخت گیری صحیح (این مشتری هنوز یک “مثلا” در نمودار است، بنابراین هنوز برنامه رسمی وجود ندارد.)
پس از سوختگیری، APS-R یک نسخه پشتیبان تهیه میکند و ماهواره مشتری را بازرسی میکند و به دنبال نشت سوخت یا سایر مسائلی است که اپراتورها ممکن است بخواهند بررسی کنند. سپس به GEO+ برمی گردد و با یک انبار سوخت واحد نوآوری دفاعی RAPIDS روبرو می شود که دقیقاً شبیه به آن است: یک ایستگاه سوخت رسانی مداری.
برخی دیگر از مفاهیم سوختگیری فضایی، به جای اینکه به عنوان یک شاتل اضطراری بین ایستگاه و مشتری خدمت کنند، سادگی نسبی نگهداشتن تمام سوخت در خود کشتی را انتخاب میکنند (از این رو مقایسه AAA). اما از آنجایی که به نظر می رسد ارتش فکر می کند که یک مخزن تحت فشار غول پیکر پر از هیدرازین امن ترین گزینه است، Astroscale این گزینه را دنبال می کند. همانطور که می دانیم، ممکن است یک نسخه مستقل برای استفاده غیر نظامی در خط تولید وجود داشته باشد.
این پروژه مشترک – که اساساً از نظر هزینه به چندین بخش تقسیم شده است – هنوز فقط در مرحله “طراحی عملیات” است، اما Astroscale قصد دارد آن را تا سال 2026 تحویل دهد. بدون شک ما بیشتر در مورد این پروژه و سایر پروژه های پایداری فضایی خواهیم شنید. خیلی قبل از بنابراین.
منبع: https://techcrunch.com/2024/01/17/astroscale-takes-the-wraps-off-its-25m-orbital-refueling-craft-for-space-force/