شعله های خورشیدی انفجارهای سریع و قدرتمند انرژی و تابش هستند که از سطح خورشید منشأ می گیرند. اکنون، دانشمندان با استفاده از تلسکوپ‌های فضایی کپلر و تس چندین ستاره را کشف کرده‌اند که ممکن است قادر به تولید شراره‌های غول‌پیکر ۱۰۰ تا ۱۰۰۰۰ برابر درخشان‌تر از شراره‌های خورشیدی باشند.

محققان مؤسسه نجوم دانشگاه هاوایی مدلی را توسعه داده اند که به آنها کمک می کند تا فیزیک ابرشعله های قدرتمندی را که از ستارگان خارج از منظومه شمسی ما سرچشمه می گیرند، درک کنند. کای یانگ، یکی از نویسندگان این مطالعه، در بیانیه ای در وب سایت دانشگاه گفت:

“با به کارگیری تکنیک هایی که در مورد خورشید به سایر ستارگان سرد یاد گرفتیم، توانستیم فیزیک را تعیین کنیم که این شراره ها را به حرکت در می آورد؛ اگر حتی نمی توانستیم مستقیما آنها را ببینیم.” تغییر درخشندگی این ستارگان در طول زمان به ما کمک کرده است که این شراره ها را ببینیم. شعله ور شدن، که در واقع “بسیار کوچک برای مشاهده مستقیم.”

شباهت ها و تفاوت های شراره های خورشیدی و ابرشعله های ستاره های دیگر

شراره های خورشیدی آنقدر قدرتمند هستند که می توانند زیرساخت های برقی و ارتباطی را از بین ببرند، اما در مقایسه با شراره های فوق ستاره ای “کوچک” هستند. البته این دو پدیده طبیعی دارای ویژگی های مشترکی نیز هستند. به عنوان مثال، هر دو در اثر آزاد شدن ناگهانی انرژی مغناطیسی ایجاد می شوند. با این حال، سوپرشعله‌ها رفتار غیرمعمولی از خود نشان می‌دهند، از جمله «افزایش روشنایی اولیه کوتاه همراه با شعله‌های ثانویه طولانی‌تر اما کم‌شدید».

در مقاله خود که در مجله Astrophysical منتشر شد، محققان همچنین فرض کردند که رها شدن ماده از حلقه‌های تاجی ستاره – که در واقع ساختارهای پلاسمای داغ در میدان مغناطیسی آن هستند – می‌تواند در ستارگانی که تحت شعله‌های ابری قرار می‌گیرند نیز مشاهده شود.

در نهایت بیانیه این تیم تحقیقاتی به این نتیجه رسید:

این مطالعات نشان می‌دهد که ما تنها زمانی شاهد چنین جرقه‌ای خواهیم بود که گاز فوق‌العاده داغ در بالای حلقه سرد شود. این ماده درخشان سپس به دلیل گرانش سقوط می‌کند و چیزی را ایجاد می‌کند که ما آن را “دوش تاجی” می‌نامیم که اغلب روی حلقه قابل مشاهده است. Sun. این به تیم ما اطمینان داد که مدل ساخته شده واقعی است.”