مقاومت آنتی بیوتیکی این یک مشکل بهداشت عمومی در سراسر جهان است که در آن باکتری ها، قارچ ها یا سایر میکروارگانیسم ها به آنتی بیوتیک ها مقاوم می شوند. این امر درمان عفونت های ناشی از این میکروب ها را دشوار می کند خطر مرگ، بیماری طولانی مدت و هزینه های مراقبت های بهداشتی او افزایش می یابد. محققان کشف کرده اند که سوء تغذیه می تواند محیط روده را برای رشد میکروبی تغییر دهد و مقاومت بدن را در برابر آنتی بیوتیک ها افزایش دهد.

بر اساس مطالعه ای که نتایج آن در مجله Nature منتشر شده است، علت اصلی مقاومت آنتی بیوتیکی استفاده نادرست و بیش از حد از آنتی بیوتیک ها است. علاوه بر این که چرا، در این تحقیق، محققان رابطه مهمی بین میکروبیوم روده در اوایل زندگی و کمبود ریزمغذی‌ها کشف کردند. در واقع، یافته های جدید محققان توضیح می دهد که چرا مقاومت آنتی بیوتیکی در جهان رو به افزایش است.

تاثیر سوء تغذیه بر مقاومت آنتی بیوتیکی

محققان بررسی کرده‌اند که چگونه باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها و سایر میکروارگانیسم‌های ساکن در دستگاه گوارش تحت تأثیر کمبود ریزمغذی‌های مهم مانند ویتامین A، اسید فولیک (ویتامین B9)و B12، آهن و روی ما هستیم. به عبارت دیگر، کمبود مواد مغذی می‌تواند محیط روده را برای ایجاد مقاومت آنتی‌بیوتیکی که یک نگرانی عمده برای سلامت جهانی است، مساعدتر کند.

در سراسر جهان، تقریباً 340 میلیون کودک زیر پنج سال از کمبود چند ریز مغذی رنج می برند. این کمبود نه تنها رشد این کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد، بلکه میکروب های روده آنها را نیز به میزان قابل توجهی تغییر می دهد. وقتی برای این کودکان آنتی بیوتیک برای درمان بیماری های مرتبط با سوء تغذیه تجویز می شود، این موضوع نگران کننده می شود.

مقاومت آنتی بیوتیکی یک مشکل جهانی است که افراد را در هر سن و زمینه ای تحت تاثیر قرار می دهد. عفونت های مقاوم می توانند به راحتی از طریق سفر و تجارت بین کشورها پخش شوند و به یک مشکل بین المللی تبدیل شوند. یک مطالعه اخیر درک جدید مهمی از اثرات گسترده کمبود ریز مغذی ها در کودکان ارائه می دهد و بر نیاز به یک رویکرد جامع برای رسیدگی به سوء تغذیه و اثرات منفی آن بر سلامت تاکید می کند. علاوه بر کمک به مردم برای غلبه بر گرسنگی، درمان کمبود ریزمغذی‌ها ممکن است اولین قدم مهم در نبرد جهانی علیه مقاومت آنتی‌بیوتیکی باشد.

دولت‌ها، سازمان‌های غیردولتی، بخش خصوصی و جوامع محلی باید برای بهبود دسترسی به غذای مغذی و بهبود عوامل اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی سوء تغذیه با یکدیگر همکاری کنند.