در 11 ژانویه 1996، شاتل فضایی اندور در نیمه شب برای بازیابی یک ماژول پرواز فضایی ژاپنی به فضا پرتاب شد. پنجره پرتاب شبانه برای پشتیبانی از ضبط و بازگشت یک فضاپیمای تحقیقاتی ژاپنی به نام واحد پرواز فضایی (SFU) به زمین بود.
شاتل فضایی اندور
این شاتل پس از فاجعه ای که فضاپیما را نابود کرد ساخته شد رقیب در سال 1986 جایگزینی آن آغاز شد و حدود پنج سال به طول انجامید.
اندور که در میان سه شاتل باقیمانده ناسا قرار دارد، از نظر تجهیزات مدرن ترین شاتل ناسا است. کامپیوترهای قدرتمندتر و همچنین سیستم محرکه آن منحصر به فرد بودند.
اندور در طول خدمت 20 ساله خود 25 ماموریت را انجام داد و در مجموع 148 فضانورد را به فضا برد. شاتل آخرین ماموریت خود را در سال 2011 به پایان رساند و سپس مانند سایر شاتل ها بازنشسته شد.
STS-72
ماژول پرواز فضایی توسط آژانس ملی توسعه هوافضای ژاپن از تانگاشیما در 18 مارس 1995 با یک موشک ژاپنی به فضا پرتاب شد و ده ماه را تحت هدایت خودکار در مدار گذراند.
تحقیقات در زمینه های علم مواد، زیست شناسی، مهندسی و نجوم انجام شده است. متخصص ماموریت STS-72 کویچی واکاتا از بازوی سیستم مانور از راه دور مدارگرد برای خارج ، SFU از مدار استفاده کرد.
آرایه های خورشیدی هر دو ماهواره باید قبل از بازیابی به بیرون پرتاب می شدند، زمانی که حسگرها قفل کاذب را پس از عقب نشینی نشان دادند. این روش پرتاب در آموزش های قبل از پرواز به عنوان یک احتیاط در صورت وقوع چنین رویدادی گنجانده شد.
بسته های حاوی آرایه ها با فاصله 12 دقیقه منتشر شدند. مراحل ضبط اضطراری ماهواره با حدود یک ساعت و نیم تاخیر انجام شد. هنگامی که ماژول پرواز فضایی به محفظه بار در اندور رسید، باتری های داخلی ماهواره توسط یک کابل برق از راه دور به کناره ماهواره متصل شدند.
STS-72 شامل چهار آزمایش دیگر بود:
- تست REFLEX: برای آزمایش دقت مدل های کامپیوتری که قرار گرفتن فضاپیما در معرض آلودگی را پیش بینی می کنند.
- تست سیستم تعیین و کنترل نگرش GPS (GADACS): برای نشان دادن فناوری GPS در فضا.
- آزمایش دستگاه مهمات لیزری (SELODE): قرار دادن دستگاه مهمات لیزری در معرض نور خورشید.
- آزمایش رادیویی بسته اسپارتان (SPRE): آزمایش ارتباطات رادیویی آماتور.
منبع: https://digiato.com/astronomy/endeavour-is-launched-on-mission-sts-72