یک مطالعه هشدار دهنده در مورد ذرات پلاستیکی زیر میکرون نشان داد که آب داخل بطری های پلاستیکی بسیار آلوده تر از آب لوله کشی است. دانشمندان از یک تکنیک تصویربرداری نوری ابتکاری برای بررسی آلودگی نانوپلاستیک در آب بطری استفاده کرده اند. این فناوری بینش بی‌سابقه‌ای در مورد آلودگی پلاستیکی در بطری‌های آب ارائه می‌کند.

این روش تصویربرداری جدید به دانشمندان دانشگاه کلمبیا این امکان را داد تا از ذرات نانوپلاستیک موجود در داخل بطری تصویربرداری کنند. نانوپلاستیک ها ذراتی با ابعاد کمتر از یک میکرون یا یک هفدهم قطر موی انسان هستند. دانشمندان دریافتند که هر لیتر آب بطری شده به طور متوسط ​​حاوی 240000 ذره میکرونیزه است.

تحقیقات در مورد آلودگی پلاستیک نشان می دهد که میکروپلاستیک ها در هر گوشه ای از کره زمین یافت می شوند. محققان میکروپلاستیک ها را در انتهای اقیانوس قطب جنوب، در نمونه های خاک، در حیات وحش و حتی در جفت انسان پیدا کرده اند.

نانوپلاستیک ها، نه میکروپلاستیک ها، مشکل اصلی در بطری های آب هستند

پیش از این تحقیقات نشان داده بود که هر لیتر آب بطری شده به طور متوسط ​​حاوی 325 میکروذره است. این ممکن است خبر خوبی برای کسانی باشد که نگران آلودگی پلاستیکی آب بطری هستند. اما با توجه به نتایج تحقیقات جدید، صدها هزار نانوپلاستیک در هر لیتر آب بطری ممکن است حتی از آلودگی میکروپلاستیک خبر هشداردهنده‌تری باشد.

روش های قبلی برای شناسایی نانوپلاستیک ها به اندازه کافی برای تعیین تعداد دقیق این ذرات دقیق نبودند. در فناوری جدید، دو لیزر به سمت یک نمونه هدایت می‌شوند تا تشدید مولکول‌های مختلف را مشاهده و ثبت کنند. دانشمندان از الگوریتم های یادگیری ماشینی برای شناسایی هفت نوع مختلف ذرات پلاستیکی در نمونه های سه نوع آب بطری استفاده کردند.

بزرگترین مشکل پلاستیک ها این است که دائماً پوست کنده می شوند. ظروف پلاستیکی مانند پوست انسان ذرات نامرئی را در غذا یا نوشیدنی آزاد می کند. این ذرات پلاستیکی اکنون بخشی از بدن انسان و محیط زیست هستند.

خطرات میکروپلاستیک ها برای سلامتی انسان هنوز مشخص نیست و توسط دانشمندان در حال بررسی است. محققان در این مطالعه جدید می گویند که خطر نانوپلاستیک ها در نهایت بیشتر از هر خطری است که میکروپلاستیک ها می توانند ایجاد کنند.

همانطور که دانشمندان خطرات بالقوه میکروپلاستیک ها را مطالعه می کنند، این فناوری جدید می تواند راه را برای مطالعه نانوپلاستیک ها در محیط های بیشتری هموار کند. شواهد رو به رشد نشان می دهد که خرد ، پلاستیک در سطح میکرون متوقف نمی شود و در سطح نانومتر ادامه می یابد. به این ترتیب، انتظار می رود فراوانی ذرات نانوپلاستیک در محیط چندین برابر ذرات میکروپلاستیک باشد.