5 آوریل 2002 دانشمندان اعلام کردند که تعداد سیارک ها در منظومه شمسی ممکن است بیشتر از آن چیزی باشد که قبلا تصور می شد.

این کشف بر اساس اولین جستجوی سیستماتیک برای این اجرام در مادون قرمز، با استفاده از رصدخانه مادون قرمز مبتنی بر فضا (ISO) بود.

جستجوی سیارک های عمیق ISO نشان می دهد که بین 1.1 میلیون تا 1.9 میلیون سنگ فضایی بزرگتر از یک کیلومتر در کمربند اصلی سیارک ها وجود دارد که تقریباً دو برابر بیشتر از آنچه قبلاً تصور می شد.

اگرچه سیارک ها در منظومه شمسی ما وجود دارند، اما مطالعه سیارک های کهکشان های دور دشوارتر است. قطر این اجسام سنگی به هزار کیلومتر می رسد و درخشندگی آنها می تواند در عرض چند دقیقه به طور چشمگیری تغییر کند.

ابزار جستجوی اعماق سیارک تلسکوپ (IDAS) اولین جستجوی سیستماتیک برای این اجرام است که بر کمربند اصلی سیارک متمرکز شده است.

از آنجایی که امکان قرار دادن تلسکوپ بر روی کل کمربند اصلی و شمارش ساده وجود ندارد، اخترشناسان مناطق خاصی از کمربند را انتخاب می کنند و سپس از یک مدل نظری برای برون یابی داده ها در کل کمربند استفاده می کنند.

ادوارد تدسکو و کویر فرانسوا دو دانشمندی هستند که در سال‌های 1996 و 1997 مناطق کلیدی منتخب را با استفاده از ISO مشاهده کردند.

آنها دریافتند که در ناحیه مرکزی کمربند، تراکم سیارک ها بیشتر است. مدلی که توسط تدسکو و اخترشناسان ایجاد شد سپس به آنها اجازه داد تا تعداد کل سیارک ها را در کمربند اصلی تخمین بزنند: بین 1.1 میلیون تا 1.9 میلیون سیارک با قطر بزرگتر از 1 کیلومتر.

تلسکوپ فضایی مادون قرمز ISO از نوامبر 1995 تا مه 1998 کار می کرد. ISO به عنوان یک رصدخانه نجوم مادون قرمز بی سابقه، نزدیک به 30000 رصد علمی انجام داده است.