در 29 مارس 1974، مارینر 10 اولین کاوشگری بود که به عطارد رسید.

مارینر 10

مارینر 10 از سال 1974 تا 1975 سه بار در کنار عطارد پرواز کرد و سپس گاز کنترل نگرش تمام شد. این کاوشگر از طریق 2700 تصویر، عطارد را به عنوان جهانی با دهانه های بسیار و جرم بسیار بیشتر از آنچه قبلا تصور می شد، نشان داد.

همچنین نشان داد که عطارد دارای یک هسته آهنی است که 75 درصد از کل سیاره را تشکیل می دهد.

مارینر 10 علاوه بر اولین کاوشگر عطارد، چندین دستاورد دیگر را نیز به ثبت رساند. این اولین فضاپیمایی بود که قادر به گرفتن عکس بود و همچنین اولین جسمی بود که گرانش سیاره دیگری به آن کمک کرد.

این کاوشگر مانند سایر ملوانان بدنه ای هشت ضلعی داشت و حاوی سلول های خورشیدی، باتری برای نیروی الکتریکی، موتورهای جت با سوخت نیتروژن، یک رادیو و یک موشک با سوخت هیدروژن برای اصلاح مسیر بود.

نتایج کاوشگر

مارینر 10 در حین پرواز توسط زهره، شواهدی از ابرهای چرخان و میدان مغناطیسی بسیار ضعیف را شناسایی کرد. او همچنین با استفاده از یک فیلتر نزدیک به فرابنفش، از ابرهای شورون زهره عکس گرفت و مطالعات جوی دیگری انجام داد.

این فضاپیما سه بار در کنار عطارد پرواز کرد و هر بار یک طرف آن در معرض نور خورشید بود، بنابراین تنها توانست 40 تا 45 درصد از سطح عطارد را نقشه برداری کند.

این تصاویر سطحی را تا حدودی شبیه به سطح ماه نشان می‌دهند، اما در درک عطارد، که سطح آن از طریق رصد تلسکوپی با موفقیت مورد مطالعه قرار نگرفته بود، کمک بزرگی کرد.

مناطق نقشه‌برداری شده شامل اکثر یا همه کوارتت‌های شکسپیر، بتهوون، کویپر، میکل آنژ، تولستوی و کشف، نیمی از کوارتت‌های باخ و ویکتوریا و بخش‌های کوچکی از نرودا و لیگوریا بود.

مارینر 10 همچنین کشف کرد که عطارد دارای جو نازکی است که بیشتر از هلیوم تشکیل شده است. همچنین دارای یک میدان مغناطیسی و یک هسته بزرگ و غنی از آهن است.

خوانش های رادیومتر نشان می دهد که دمای عطارد در شب ۱۸۳- درجه سانتی گراد و حداکثر دمای روز ۱۸۷ درجه سانتی گراد است.

این کاوشگر سرانجام در 24 مارس 1975 از خدمت خارج شد، اما در مدار باقی ماند.