در 2 ژانویه 1905، ستاره شناس آرژانتینی، چارلز پرین، الرا، دوازدهمین قمر شناخته شده مشتری را کشف کرد. این قمر در فاصله 11737000 کیلومتری مشتری می چرخد ​​و قطر آن تنها 76 کیلومتر است.

یک روز پس از کشف قمر هیمالیا، چارلز دیلون پرین، الارا را از تصاویر گرفته شده توسط تلسکوپ 36 اینچی رصدخانه دریاچه مشاهده کرد. با این حال، شرایط نامساعد جوی تایید این کشف را تا 21 فوریه به تعویق انداخت.

پرین از سال 1893 تا 1909 در رصدخانه دریاچه در کالیفرنیا کار می کرد و به کشف 13 دنباله دار نسبت داده می شود.

الرا ممکن است بقایای یک سیارک باشد که توسط گرانش مشتری به دام افتاده و به چند قطعه تقسیم شده است.

این قمر تا سال 1975 نام فعلی خود را به دست نیاورد. پیش از آن، به سادگی به عنوان مشتری VII شناخته می شد. نام فعلی آن از یک اسطوره یونانی گرفته شده است که در آن الرا مادر پسر غول پیکر زئوس، تیتیوس است. در اساطیر یونانی، زئوس الارا را با قرار دادن او در زیر زمین از همسرش هرا پنهان کرد.

در فوریه 2007، فضاپیمای نیوهورایزنز ناسا چندین عکس از این قمر در راه پلوتون گرفت. ماه بسیار کم نور است و تنها حدود 4 درصد از نوری را که دریافت می کند منعکس می کند.