31 اکتبر 1992، کلیسای کاتولیک در مورد چگونگی برخورد با این موضوع گالیله متاسفیم. “پاپ ژان پل دوماو بود که به اشتباهات کلیسای کاتولیک در برخورد با گالیله گالیله در قرن هفدهم پی برد.

کلیسای کاتولیک روم اعتراف کرد که در محکومیت رسمی گالیله در 359 سال گذشته به دلیل تدوین نظریه های علمی که آن را بدعت می دانست، اشتباه کرده است.

در سال 1969، پس از فرود این مرد روی ماه، پاپ ژان پل دوم دستور داد که مسئله بازگشت گالیله مجدداً بررسی شود. بعد از ۲۳ سال کلیسای کاتولیک اعلام کرد که گالیله را بخشیده است!

گالیله توسط تفتیش عقاید روم در سال 1633 در سن 69 سالگی مجبور به توبه شد. او مجبور شد از یافته های علمی خود دست بکشد تا در آتش سوخته نشود و هشت سال باقی مانده از زندگی خود را در حصر خانگی گذراند. با این حال، کلیسای روم پاپ بدعت گذار را بی گناه تشخیص داد.

این کمیسیون اظهار داشت که قضات روحانی در جلیل با حسن نیت عمل کردند. اما نظریات او رد شد زیرا نتوانستند ایمان را از کیهان شناسی باستان جدا کنند و نظریه های گالیله دیدگاه کتاب مقدس در مورد زمین به عنوان مرکز جهان را نقض می کرد.

یکی از آیه های کتاب مقدس می گوید: «خدا زمین را بر پایه آن استوار کرد تا هرگز تکان نخورد.»

نظریه پیشگام گالیله بیان می کند که زمین هر 24 ساعت حول محور خود می چرخد ​​و هر 365 روز به دور خورشید می چرخد.

به گفته کمیسیون، قضات می ترسیدند که اگر ایده های گالیله آموزش داده شود، سنت کاتولیک در زمانی که مورد حمله اصلاح طلبان پروتستان بود، تضعیف شود.

دو قرن طول کشید تا کلیسا عقاید گالیله را بشناسد. اما این بیانیه رسمی به یکی از معروف ترین تضادهای تاریخی بین ایمان و علم پایان داد.