ارتش ایالات متحده و تفنگداران دریایی به دنبال یک وسیله نقلیه کاملاً جدید با الهامات قدیمی هستند: قاطر فروتن. این خدمات در مراحل مختلف توسعه قاطرهای رباتیک خود هستند، اما همه آنها یک هدف مشترک دارند – استقرار ناوهای هواپیمابر بدون سرنشین به اندازه وسیله نقلیه زمینی که ماموریت آنها کاهش بار سربازان پیاده نظام است. با وجود نیت خوب، آینده جنگ این احتمال را ایجاد می کند که این وسایل نقلیه (حتی اگر وارد خدمت شوند) وضعیت سنگین فعلی خود را حفظ کنند.

از Mule تا MUTT

ارتش ها هزاران سال است که از قاطرها و ، ها به عنوان دام استفاده کرده اند و قاطرهای جنگی هرگز منقرض نشده اند. آنها توسط هر دو طرف در جنگ داخلی آمریکا و توسط ارتش ایالات متحده در جنگ جهانی اول استفاده شدند. در جنگ جهانی دوم، لشکر 10 کوهستان ارتش ایالات متحده با هزاران قاطر در سراسر ایتالیا جنگید و به اصطلاح مریل غارتگران نیز در جنگ چین و برمه و هند بر قاطرها تکیه کردند. در هر دو مورد از این حیوانات برای حمل مهمات، حمل آذوقه و حتی برای تخلیه مجروحان استفاده می شد. در افغانستان، مدت کوتاهی پس از حملات تروریستی 11 سپتامبر، نیروهای ویژه ایالات متحده از قاطرها برای حمل تجهیزات و اسکورت کلاه سبزها بر روی ، استفاده کردند.

پیشرفت‌ها در رباتیک، سیستم‌های خودمختار و انرژی باتری خودرو به مفهوم قاطر رباتیک منجر شده است. قاطرهای رباتیک مانند قاطرهای بیولوژیکی نیستند، اما وظیفه مشابهی دارند: حمل اشیا. می توان آن را طوری برنامه ریزی کرد که یک خط سرباز را دنبال کند یا حتی در حالی که صدها کیلوگرم تجهیزات را حمل می کند، به طور خودکار از نقطه A به نقطه B حرکت کند. قاطر برقی همچنین می تواند کارهایی را انجام دهد که یک قاطر نی هرگز نمی تواند انجام دهد، مانند انتقال سربازان مجروح به پایگاه های امداد، حمل و پرتاب سلاح هایی مانند موشک ضد تانک Javelin و تامین نیروی الکتریکی برای سایر ابزارهای ارتش.

به گزارش دفاع نیوز، ارتش و تفنگداران دریایی آمریکا اخیرا خودروی روباتیک جدید Hanhwa Arion را در منطقه آموزش دریایی Bellows واقع در چند کیلومتری ساحل Waikiki در اوآهو آزمایش کردند. ربات آریون به عنوان وسیله نقلیه حمل و نقل چند منظوره نظامی یا SMET شناخته می شود. این ربات یک وسیله نقلیه آفرود شش در شش است که می تواند حدود 550 کیلوگرم بار را حمل کند. این خودرو با استفاده از باتری های داخلی با یک بار شارژ می تواند مسافتی تا 100 کیلومتر را طی کند و به نقل از سایت دیفنس نیوز، سرعت آن در جاده ها به 43 کیلومتر در ساعت و در جاده های ناهموار به حدود 22 کیلومتر در ساعت می رسد.

نیروی دریایی ارتش آریون را به عنوان بخشی از برنامه ارزیابی خودروهای خارجی آزمایش می کند. آنها به دنبال استقرار خودروی SMET خود برای همراهی پیاده نظام، مهندسان و سایر نیروهای نظامی در میدان نبرد هستند. پس از یک پروژه شکست خورده در سال 2011، ارتش ایالات متحده قراردادی را برای وسیله نقلیه خود (SMET Increment 1) در سال 2019 امضا کرد و با خرید 674 ربات تحویل دهنده تا پاییز سال 2024 موافقت کرد. SMET Increment 1 می تواند 450 کیلوگرم را برای مسافت 96 کیلومتر حمل کند. . جنرال داینامیکس سازنده 16 خودروی اول را در سال 2022 تحویل خواهد داد.

بار سنگین تر

قاطرهای رباتیک همان چیزی هستند که ارتش آن را «تکثیرکننده نیرو» می نامد و به پیاده نظام اجازه می دهد تا دورتر بروند، تجهیزات بیشتری حمل کنند و به طور کلی وظایف خود را بهتر از سربازان انجام دهند. او تنها کسی است که می تواند این کار را انجام دهد. این بیشتر به دلیل توانایی این قاطرهای موتوری برای حمل بارهای سنگین است که در غیر این صورت سربازان مجبور بودند خودشان را حمل کنند. در شرایط عادی، یک سرباز پیاده سبک می تواند تا 45 کیلوگرم تجهیزات حمل کند که برای 3-5 روز در میدان جنگ کافی است. با این حال، سربازی که نیمی از وزن بدن خود را حمل می کند، هدف آسانی است و اغلب کاملا خسته وارد می شود.

در آزمایشی در سال 2018، ارتش نامزدهای SMET را با نصب «نه کوله پشتی، شش جعبه MRE و چهار قوطی آب … تقریباً معادل چیزی است که یک سرباز پیاده نظام سبک برای یک مأموریت دوربرد نیاز دارد» آزمایش کرد.

قاطرهای موتوری همچنین به عابران پیاده کمک می کنند تا با آینده جدید و سنگین تر خود سازگار شوند. در دوره پس از 11 سپتامبر، نیروهای زمینی پنتاگون بر نبرد با چریک ها در مکان هایی مانند عراق و افغانستان متمرکز شدند. پایان این جنگ ها تمرکز را از «درگیری کم شدت» به درگیری با شدت بالاتر علیه دشمنانی مانند روسیه و چین تغییر داده است. تغییر تمرکز به سمت تانک ها و هلیکوپترهای شکاری با تغییر وزن مشابهی همراه بوده است. به عنوان مثال، موشک ضد تانک جاولین 21.7 کیلوگرم وزن دارد و موشک های اضافی این وزن را به 15.5 کیلوگرم می رساند. موشک زمین به هوا استینگر بیش از 15.8 کیلوگرم وزن دارد.

آینده

ارتش ایالات متحده اکنون به دنبال وسیله نقلیه جدیدی برای برنامه Increment 2 است. شش سال زمان زیادی در دنیای سیستم های خودمختار و فناوری الکتریکی باتری است، بنابراین رویکرد اخیر ارتش ایالات متحده تضمین می کند که ارتش به جدیدترین و بهترین فناوری دسترسی دارد. . تفنگداران دریایی هنوز MUTT را انتخاب نکرده اند – زیرا تمرکز آنها بر تصرف جزایر در دریای چین جنوبی که به ندرت بیش از نیم مایل عرض دارند، قاطرهای رباتیک را در اولویت کمتری نسبت به وسایل نقلیه خودران مانند قایق ها و هواپیماها قرار می دهد.

اخرین حرف

پس از هزاران سال رنج زیر سنگینی وسایلشان، سرانجام ناجی واکرها در دسترس است. متأسفانه، این فرصت برای سبک ، بار با نیاز به حمل سلاح های سنگین تر در تضاد است. با این حال، حتی اگر این تغییر به معنای سه قدم به جلو و دو قدم به عقب باشد، باز هم یک پیروزی برای مهاجمان زمین خواهد بود.